ജീവനകല

രാവിലെ ഉണര്‍ന്നപ്പോള്‍ മുതലുള്ള പപ്പന്റെ ഉത്സാഹം കണ്ട് വസുമതി അത്ഭുതപ്പെട്ടു.ഉണര്‍ന്നപ്പോള്‍ മുതല്‍ എന്ന് പറയാന്‍ പറ്റുമോ എന്നതായിരുന്നു വസുമതിയുടെ സംശയം. കാരണം തിരിഞ്ഞും മറിഞ്ഞും കിടന്ന പപ്പന്‍ ഇന്നലെ ഒത്തിരി രാത്രി വരെ ഉറങ്ങിയിട്ടില്ലായിരുന്നു. കുറച്ച് ദിവസങ്ങള്‍ക്ക് ശേഷം പപ്പേട്ടനെ ഒന്ന് ചൊടിയോടെ കണ്ടതില്‍ വസുമതിക്ക് സന്തോഷം തോന്നി.

കഴിഞ്ഞ കുറേ ദിവസങ്ങളായി പപ്പന്‍ ആകെ അസ്വസ്ഥനായിരുന്നു. മഴ തുടങ്ങിയതില്‍ പിന്നെ ഇത്രയും ദിവസമായിട്ടും പണിയൊന്നും ഇല്ലായിരുന്നു. ഒരു ഇവന്റ് മാനേജ്മെന്റ് കമ്പനിയോടൊപ്പമാണ്‌ കുറച്ച് നാളുകളായി പപ്പന്‍. സര്‍ക്കസിലെ ട്രിപ്പീസുകളിക്കാരായിരുന്നു പപ്പനും വസുമതിയും. ജീവിതം ഒരു ഞാണിന്മേല്‍ എന്ന പോലെ ഒരു വിധം ബാലന്‍സ് ചെയ്ത് തുടങ്ങിയപ്പോളായിരുന്നു ഇടിത്തീയായി സര്‍ക്കസ് കമ്പനി പിരിച്ചുവിട്ട് മാര്‍വാഡി പുതിയ മേച്ചില്‍പുറങ്ങള്‍ തേടി പോയത്. പഴയ പോലെ ആവറേജ് സര്‍ക്കസുകള്‍ക്കൊന്നും ഇപ്പോള്‍ നാട്ടിന്‍പുറങ്ങളില്‍ പോലും ഡിമാന്റ് ഇല്ലാത്ത അവസ്ഥയായതും, അനാഥജന്മങ്ങളെ തിറ്റിപ്പോറ്റുന്നതിലും ഭേദം മറ്റെന്തെങ്കിലും ബിസിനസ്സ് ആണെന്നതും മാര്‍വാഡിയെക്കൊണ്ട് അത്തരം ഒരു തീരുമാനമെടുപ്പിച്ചതാവാം.

വസുമതിയെപോലെ തിര്‍ത്തും അനാഥനല്ലായിരുന്നു പപ്പന്‍. അച്ഛന്റെ മരണശേഷം ബന്ധുബലം നഷ്ടപ്പെട്ട എട്ട് വയസ്സുകാരനും അമ്മയും... പല വീടുകളുടെയും അടുക്കളപ്പുറങ്ങളില്‍ പാത്രം തേച്ച് വെളുപ്പിച്ച് കിട്ടുന്ന തുച്ഛമായ വരുമാനം ആയിരുന്നു അവരുടെ ജീവിത മാര്‍ഗ്ഗം. പാത്രങ്ങളില്‍ പറ്റിച്ചേര്‍ന്നിരിക്കുന്ന കറകള്‍ വെളുപ്പിക്കുന്നതിനേക്കാള്‍, പിന്നില്‍ വെളുക്കെ ചിരിച്ച് നില്‍ക്കുന്നവരില്‍ നിന്നും ശരീരത്തില്‍ കറപുരളാതിരിക്കാന്‍ ഒത്തിരി കഠിനാദ്ധ്വാനം ചെയ്യേണ്ടി വന്നിരുന്നു യുവതിയായആ അമ്മക്ക്. ഒടുവില്‍ പ്രതിരോധം തകര്‍ക്കപ്പെട്ടപ്പോള്‍.. തിരിച്ചാക്രമിക്കേണ്ടി വന്നു പാവം എട്ട് വയസ്സുകാരന്‌. അതിന്റെ പരിണിതഫലമായി ജുവനൈല്‍ ഹോമിലെ ഇരുണ്ട മുറിക്കുള്ളില്‍ വാര്‍ഡന്റെ മര്‍ദ്ദനങ്ങളില്‍ തുടങ്ങിയ ഞാണിന്മേല്‍ കളി വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്ക് ശേഷം സര്‍ക്കസിലും പിന്നീട് ജീവിതത്തിലും തുടരേണ്ടി വന്ന ഗതികേട്.. ഒറ്റപ്പെട്ടവന്റെ ദു:ഖം തിരിച്ചറിയാനുള്ള ആത്മാര്‍ത്ഥത മനസ്സില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നതിനാല്‍ താഴെ വിരിച്ച വലകള്‍ക്ക് മുകളില്‍ കൈകോര്‍ത്ത് ആടിത്തീര്‍ത്ത ദിവസങ്ങളിലെപ്പോഴോ, പിടുത്തം വിടാതെ ജിവിതത്തിലേക്ക് ചേര്‍ത്ത് പിടിച്ച ആ നല്ല മനസ്സിനെ വസുമതിക്കും വല്ലാത്ത ഇഷ്ടമായിരുന്നു.

പപ്പന്‍ തിടുക്കപ്പെട്ട് യാത്രയായി. രാവിലെ തന്നെ ചെല്ലണമെന്നാണ്‌ മാനേജര്‍ പറഞ്ഞിരിക്കുന്നത്. എവിടേക്കാണെന്നോ എന്താണ്‌ പ്രോഗ്രാമെന്നോ ഒന്നും തിരക്കിയില്ല. തീപിടിപ്പിക്കാത്ത അടുക്കളയില്‍ വസുമതി ഇരിക്കുന്നത് കാണാന്‍ ഇനിയും പപ്പന്‌ കഴിയില്ല. ബസ്സില്‍ ഇരിക്കുമ്പോളും ഇന്നത്തെ പ്രോഗ്രാമില്‍ ആടേണ്ട വേഷം എന്താവും എന്നായിരുന്നു പപ്പന്റെ മനസ്സില്‍. കഴിഞ്ഞ മാസം സായിപ്പന്മാര്‍ക്കായി നടത്തിയ ഒരു പരിപാടിയില്‍ ശരീരത്തിനടിയില്‍ നിരത്തിയ ട്യൂബുകള്‍ നെഞ്ചിലമര്‍ത്തിയ കല്ലിന്റെ ഭാരത്തില്‍ പൊട്ടിക്കുക എന്നതായിരുന്നു ആടിതീര്‍ക്കേണ്ട വേഷം. സര്‍ക്കസില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നതിന്റെ മറ്റൊരു ചൂഷണം. പക്ഷെ, തലക്കകത്ത് ജീവിതത്തിന്റെ പൊട്ടിപ്പോയ കണ്ണാടി ചില്ലുകള്‍ പേറി നടക്കുന്നവനെ ഈ ചെറിയ കുപ്പി ചീളൂകള്‍ ഒട്ടും വേദനിപ്പിച്ചില്ല എന്നത് വാസ്തവം!! കുപ്പി ചീളുകള്‍ കയറി, ചോര പൊടിയുന്ന പുറത്ത് ഭസ്മം തേച്ച് പിടിപ്പിക്കുന്ന കലാകാരനെ അത്ഭുതത്തോടെ നോക്കുന്ന വിദേശികള്‍ ഷോയെ മാര്‍വ്വെല്ലസ് , ട്രെമന്റസ് എന്നീ വാക്കുകളില്‍ വിശേഷിപ്പിച്ചപ്പോളും അര്‍ത്ഥം മനസ്സിലായില്ലെങ്കിലും ഒരു രൂപയെങ്കിലും പ്രതിഫലത്തില്‍ കൂട്ടിക്കിട്ടുമെന്ന വിചാരം ഇപ്പോള്‍ അനുഭവപാഠങ്ങള്‍ നല്‍കിയ വിവേകത്തിന് വഴിമാറിതുടങ്ങിയതും പപ്പന്‍ അറിയുന്നുണ്ട്.

ഓഫീസില്‍ പപ്പന്‍ എത്തുമ്പോള്‍ അവിടെ എല്ലാവരും എത്തിയിരുന്നു. പതിവിന്‌ വിപരീതമായി ഒട്ടുമിക്കവരും നല്ല വസ്ത്രങ്ങള്‍ ധരിച്ച് നില്‍ക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോള്‍ ഒന്ന് പതറി. നരച്ച ഷര്‍ട്ടും അലക്കിയലക്കി വെളുക്കാതെയായ മുണ്ടും ഉടുത്താണല്ലോ നില്‍ക്കുന്നത് എന്ന അപകര്‍ഷത മനസ്സില്‍തോന്നി. അലക്കി തേച്ച ഒരു ഷര്‍ട്ടും പാന്റുമായി ബുള്‍ഗാന്‍ താടിയില്‍ തടവി പ്രോഗ്രാം കോര്‍ഡിനേറ്റര്‍ നന്ദകുമാര്‍ വന്ന് പെട്ടന്ന് ഡ്രസ് മാറി വരാന്‍ പറഞ്ഞപ്പോളും പപ്പനിലെ പകപ്പ് മാറിയിരുന്നില്ല. ഏതെങ്കിലും കോമാളി വേഷമോ, കലാരൂപമോ കെട്ടിയാടേണ്ട ആളെ അലക്കി വെളുപ്പിച്ച വസ്ത്രം ധരിപ്പിക്കുന്നതെന്തിന്‌ എന്നതായിരുന്നു ചിന്ത. നന്ദന്‍ സാറ് തന്ന വസ്ത്രം ധരിച്ച്, പഴയ നരച്ച ഷര്‍ട്ടും, മുണ്ടും അവിടെ കണ്ട പത്രക്കടലാസില്‍ പൊതിഞ്ഞെടുത്ത് മറ്റുള്ളവരോടൊപ്പം പപ്പനും വണ്ടിയില്‍ കയറി. വണ്ടിയില്‍ ആകെ ബഹളമാണ്‌. കുറേ ദിവസങ്ങള്‍ക്ക് ശേഷം ഒരു പരിപാടി കിട്ടിയതിന്റെ ഒരു സന്തോഷത്തിലാണ്‌ എല്ലാവരും. സന്തോഷത്തിന്‌ മറ്റൊരു കാരണം കൂടെയുണ്ടായിരുന്നു. ഇന്ന് കെട്ടിയാടേണ്ടത് ഒരു വലിയ പണക്കാരന്റെ അമ്മയുടെ സപ്തതി ആഘോഷചടങ്ങ് ആണ്‌. വയറ് നിറയെ ഭക്ഷണം കിട്ടും എന്നത് വലിയ സത്യം തന്നെയാണല്ലോ!! ആദ്യമായാണ്‌ ഇത്തരം ഒരു പ്രോഗ്രാം മാനേജ്മെന്റ് ഏറ്റെടുക്കുന്നതെന്ന് തോന്നുന്നു. അതിന്റെ പതര്‍ച്ച നന്ദന്‍ സാറിന്റെ മുഖത്തുമുണ്ട്. കഥകളിയുടെയും, തെയ്യത്തിന്റെയും, തിറയുടേയും ബൊമ്മകളിലേക്ക് തൊഴിലാളികളെ കയറ്റി വിടുന്നത് പോലെ അത്ര എളുപ്പമല്ലല്ലോ ബൊമ്മകളുടെ സഹായമില്ലാതെ ജീവിച്ചിരിക്കുന്ന മക്കളും ബന്ധുക്കളുമായി മാറാന്‍. ജീവിതത്തിന്റെ താളുകളില്‍ ഇങ്ങിനെയും ഒരു നാടകമാടാന്‍ യോഗമുണ്ടാവാം എന്നേ പപ്പന്‍ ചിന്തിച്ചുള്ളൂ.

വണ്ടി ചെന്ന് നിന്നത് 'സ്വര്‍ഗ്ഗം' എന്ന് സ്വര്‍ണ്ണാക്ഷരങ്ങളില്‍ ആലേഖനം ചെയ്ത, കമനീയമായ പടിക്കെട്ടോടു കൂടിയ കൂറ്റന്‍ ബംഗ്ലാവിന്റെ മുന്‍പില്‍ ആണ്‌. നേരത്തെ എത്തിയ പന്തല്‍ പണിക്കാര്‍ പണികള്‍ ഏതാണ്ട് പൂര്‍ത്തിയാക്കി നന്ദന്‍ സാറിന്റെ പുതിയ നിര്‍ദ്ദേശങ്ങള്‍ക്കായി നില്‍പ്പുണ്ട്. നന്ദന്‍ സാര്‍ കൂടുതല്‍ നിര്‍ദ്ദേശങ്ങളുമായി അവിടെയാകെ ഓടി നടക്കുന്നു. പന്തലില്‍ ഏതാണ്ട് എല്ലാ വശത്തും നിന്നും കാണാവുന്ന രീതിയില്‍ പ്രൊജക്ടര്‍ എന്ന സാധനം ഒക്കെ ഒരുക്കുന്ന തിരക്കിലാണ്‌ അവര്‍. പക്ഷെ, വീട്ടുകാരെ ആരെയും ഇതുവരെ കാണാന്‍ കഴിയാത്തതില്‍ പപ്പന്‌ എന്തോ ഒരു പന്തികേട് തോന്നി.

കൂട്ടത്തിലുള്ള പലരുടെയും വേഷങ്ങള്‍ തീരുമാനിക്കപ്പെട്ടിരുന്നു. പപ്പന്റെ റോള്‍ സപ്തതി ആഘോഷിക്കുന്ന അമ്മയുടെ കാര്യങ്ങള്‍ എല്ലാം വേണ്ട വിധം നോക്കുക എന്നതാണ്‌. ഈ ചടങ്ങ് നടത്തുന്നത് ആ അമ്മയുടെ മകന്‍ മണലാരണ്യത്തില്‍ എവിടെയോ ഇരുന്നാണെന്ന് പപ്പന് ഇപ്പോള്‍ അറിയാം. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഓഫീസിലുള്ളവര്‍ക്കും മറ്റും ഇവിടെ നടക്കുന്ന ചടങ്ങ് തത്സമയം കാണുകയും മറ്റും ചെയ്യാനുള്ള സംവിധാനം ഒരുക്കുന്ന തിരക്കിലാണ്‌ നന്ദന്‍ സാര്‍. ലൈവ് സ്ട്രീമിങ്ങെന്നോ മറ്റോ.. അതിന്‌ വേണ്ടിയാണ്‌ കൂറ്റന്‍ സ്ക്രീനും പ്രൊജക്ടറും ഒക്കെ ഒരുക്കിയിരിക്കുന്നത്. എന്തോ പണ്ടാരമെങ്കില്‍മാവട്ടെ.. ഹാ, എല്ലാം ശരിയായെന്ന് തോന്നുന്നു. ദേ, അവിടെ ആ വലിയ സ്ക്രീനില്‍ ഇപ്പോള്‍ ആ അമ്മയുടെ ഗള്‍ഫിലിരിക്കുന്ന മകനെയും അദ്ദേഹത്തിന്റെ സുഹൃത്തുക്കളെയും എല്ലാം കാണാം. മകനെ കണ്ടപ്പോഴുള്ള ആ അമ്മയുടെ സന്തോഷം. നന്ദന്‍ സാറിന്റെ കണ്ണുകള്‍ പോലും ഈറനണിയുന്നത് പപ്പന്‍ കണ്ടു.

വിരുന്നുകാര്‍ ഓരോരുത്തരായി എത്തിത്തുടങ്ങി. എല്ലാവരെയും സ്വീകരിക്കുന്നതുള്‍പ്പെടെ വിപുലമായ സജ്ജീകരണങ്ങളാണ്‌ നന്ദന്‍ സാറ് ഒരുക്കിയിരിക്കുന്നത്. പലരും സാറിന്റെ മാനേജ്മെന്റിനെ പുകഴ്ത്തുന്നുണ്ട്. പക്ഷെ, എന്താണാവോ, എപ്പോഴും പുകഴ്തലുകളില്‍ ഗര്‍വ്വ് കാട്ടാറുള്ള സാറിന്റെ മുഖത്ത് ഇക്കുറി നിസ്സംഗത!! ഒരു പക്ഷെ, ആ അമ്മയുടെ കണ്ണിലെ നനവ് കണ്ടാവണം. എങ്ങിനെയെങ്കിലും ഇതൊന്ന് അവസാനിച്ചാല്‍ മതിയെന്ന് തോന്നി പപ്പന്‌.

പ്രൊജക്ടര്‍ സ്ക്രീന്‍ വഴിയുള്ള മകന്റെ പൊട്ടിച്ചിരികളും നിര്‍ദ്ദേശങ്ങളും കൊണ്ട് അവിടമാകെ ശബ്ദമുഖരിതമാണ്‌. കേള്‍ക്കുന്തോറും പപ്പന് അസഹനീയമായി തോന്നിത്തുടങ്ങി. ആ അമ്മയുടെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കാനേ വയ്യ. പാവം!! സ്നേഹിക്കാന്‍ ആളുണ്ടായിട്ടും അനുഭവിക്കാന്‍ യോഗമില്ലാത്ത അവസ്ഥ!! മണലാരണ്യത്തില്‍ നിന്നും മകന്റെ പൊട്ടിച്ചിരി സ്പീക്കറുകളിലൂടെ ചെവികളില്‍ ആര്‍ത്തലച്ചു വന്നു. അമ്മയെ മകന്‌ വേണ്ടി പൊന്നാട അണിയിക്കുന്ന നന്ദന്‍ സാറിന്റെ കൈകള്‍ വിറച്ചുവോ? കാതടപ്പിക്കുന്ന കൈയടിയുടെയും നേരത്തെ വേഷം നിശ്ചയിക്കപ്പെട്ട കലാകാരന്മാരുടെ പ്രകടനമികവിലും ആ അമ്മയുടെ ഗദ്ഗദം മുങ്ങിപ്പോകുന്നത് കണ്ട് പപ്പന്‍ നെടുവീര്‍പ്പിട്ടു. പലരും തീന്‍വിഭവങ്ങളുമായുള്ള മല്‍പിടുത്തം അപ്പോഴേക്കും ആരംഭിച്ചിരുന്നു. വിഭവങ്ങള്‍ പലതും ജീവിതത്തില്‍ ആദ്യമായാണ്‌ പപ്പന്‍ കാണുന്നത് തന്നെ. പക്ഷെ, തീരെ കൊതി തോന്നിയില്ല!! ഇതിലും എത്രയോ സ്വാദിഷ്ടമാണ്‌ മുറുക്കിയുടുത്ത മുണ്ടില്‍ വിശപ്പിനെ അമര്‍ത്തി, നിറഞ്ഞ മനസ്സോടെ വസുമതി അരച്ച് തരുന്ന ആ മുളക് ചമ്മന്തിയും കപ്പപ്പുഴുക്കും. പിറന്നാളുകാരിക്കുള്ള ഭക്ഷണവുമായി അമ്മയുടെ അടുത്തേക്ക് പതറിയ മനസ്സും ഉറക്കാത്ത കാലടികളോടെയുമാണ്‌ പപ്പന്‍ ചെന്നത്.

ആടിന്റെയും കോഴിയുടെയുമെല്ലാം അവശിഷ്ടങ്ങള്‍ കുന്നുകൂടി തുടങ്ങി. എല്ലിന്‍ കഷണങ്ങള്‍ ചപ്പി വലിക്കുമ്പോള്‍ പാവപ്പെട്ടവനെക്കാളും ആര്‍ത്തിയാണ്‌ പണക്കാരന്റെ വായക്ക് എന്ന് പപ്പന്‍ തിരിച്ചറിഞ്ഞു. കാര്യപരിപാടികള്‍ ഏതാണ്ട് സമാപിക്കാറായി. കൂടെ വന്നവര്‍ പലരും വേഷങ്ങള്‍ അഴിച്ച് ഭക്ഷണം കഴിച്ച് തുടങ്ങി. എന്തോ, പപ്പന്‌ കഴിക്കാന്‍ തോന്നിയില്ല. ആ അമ്മ കഴിക്കാത്തത് കൊണ്ടാണോ? അറിയില്ല. അവര്‍ പ്രൊജക്ടറിലേക്ക് തന്നെ നോക്കിയിരിക്കുകയാണ്‌. മകന്‍ അവിടെ പരൊപാടിയുടെ ഗംഭീര വിജയത്തിനുള്ള അഭിനന്ദനങ്ങള്‍ ഏറ്റുവാങ്ങിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. എപ്പോഴോ ഒരു നിമിഷം അമ്മയുടെയും മകന്റെയും ദൃഷ്ടികള്‍ തമ്മില്‍ കണ്ടുമുട്ടി. ഇത്രയും നേരത്തിനിടെ മകന്‍ അമ്മയെ മുഖത്തോട് മുഖം കാണുന്ന ആദ്യ മുഹൂര്‍ത്തം!!

'എന്താ അമ്മേ അമ്മക്ക് സന്തോഷമായില്ലേ..' പ്രൊജക്ടറിലെ മകന്റെ ശബ്ദം സ്പീക്കറിലൂടെ അവിടെ മുഴങ്ങി. ദൈന്യതയോടെ പ്രൊജക്ടറിലേക്ക് നോക്കി ഒന്നും മിണ്ടാതെ ഇരിക്കുന്ന അവരെ കണ്ട് പപ്പന്റെ മനസ്സ് കലങ്ങി.

'എന്ത് പറ്റിയെമ്മേ? അമ്മയെന്താ ഒന്നും മിണ്ടാത്തത്? ഗംഭീരമായില്ലേ അമ്മയുടെ സപ്തതി ആഘോഷങ്ങള്‍? എത്രയോ ആളുകളാ അവിടെയും ഇവിടെയുമായി ചടങ്ങില്‍ പങ്കെടുത്തത്. ഇതൊക്കെയാണമ്മേ ടെക് നോളജിയുടെ വിജയം' - മകന്‍ വീണ്ടും ഗര്‍വ്വ് പൂണ്ടു.

'സപ്തതി !! ആഘോഷം!!! ശരിയാ, ഗംഭീരമായി മോനെ.. പക്ഷെ.. പക്ഷെ.. അമ്മക്ക് വല്ലാതെ വിശക്കുന്നു കുട്ടാ..ഈ പിറന്നാള്‍ ദിനത്തിലെങ്കിലും നിന്റെ കൈകൊണ്ട് ഒരു പിടി വറ്റ് വാരിത്തരാന്‍ പറ്റുമോ ഈ കുന്ത്രാണ്ടത്തിലൂടെ..'

കണ്ണുകളില്‍ ഇരുട്ട് മൂടിയത് കൊണ്ടാണോ എന്തോ പപ്പന്‌ ഒന്നും കാണാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല. അതോ വീശിയടിച്ച മണല്‍ക്കാറ്റില്‍ മകന്‍ ഒലിച്ചുപോയതോ. എല്ലിന്‍ കഷണത്തിനായി ആര്‍ത്തിയോടെ നില്‍ക്കുന്ന പൂച്ചയേയും കാക്കയെയും നോക്കി പപ്പന്‍ നെടുവീര്‍പ്പിട്ടു. മേല്‍പോട്ട് നോക്കിയിരിക്കുന്ന പൂച്ചയും നിലത്തിറങ്ങിയ കാക്കയും പൂര്‍വ്വികരാണെന്നും അവ രണ്ടും മരണദൂതരാണെന്നും പണ്ടെപ്പോഴോ അമ്മ പറഞ്ഞ് കേട്ടിട്ടുള്ള ഓര്‍മ്മ പപ്പനെ സങ്കടപ്പെടുത്തി.

ജീവിക്കാന്‍ വേണ്ടി വേഷം കെട്ടിയാടുന്നവരും ജീവിതം തന്നെ ഇത്തരം വേഷം കെട്ടലുകളാക്കേണ്ടി വരുന്ന ഈ അമ്മയും എല്ലാം ഒരേ അവസ്ഥയിലല്ലേ എന്ന തോന്നല്‍ പപ്പനെ വല്ലാതെ അസ്വസ്ഥനാക്കി. ഒരു പക്ഷെ ഇതാവാം നന്ദന്‍ സാറ് എപ്പോഴും പറയുന്ന ജീവനകല. എത്രയും പെട്ടന്ന് വസുമതിയുടെ സ്നേഹത്തിലേക്ക്തിരികെയെത്തണമെന്ന ചിന്തയോടെ പപ്പന്‍ ഇറങ്ങി നടന്നു. സ്വര്‍ഗ്ഗം എന്ന് മനോഹരമായി ആലേഖനം ചെയ്ത ആ പടിക്കെട്ടിലെ സുവര്‍ണ്ണ പ്രതലത്തില്‍ സൂര്യന്‍ പരിഹാസച്ചിരി വര്‍ഷിക്കുന്നത് കണ്ട് പപ്പന്റെ കണ്ണുകള്‍ മഞ്ഞളിച്ചു.